Anglo-amerykański Punk

Anglo-amerykański Punk

Taki słowny pierdolnik amerykanie, a śpiewają po angielsku, prawie jak Polacy śpiewaliby po czesku, a nie daj Boże jeszcze po węgiersku. Ale pierdolnik nie z tego zrostu tylko z powodu  drugiego słowa Punk. Jak w Ameryce można nagrywać Punk. Wszak słowo to oznacza bunt, walkę z systemem, otaczającą nas rzeczywistością.

A przeciwko czemu mają buntować się amerykanie, wszak tam wszystko wolno. Wypowiadać swoje poglądy, nosić broń przy pasie, zmieniać płeć, wygląd, wyznanie, żreć i zarabiać do bólu, zabijać i dać się zabić. Hulaj dusza piekła nie ma. I nagle z tej nihilistycznej otchłani wyskakują zespoły punkowe. Green Day, Off Spring, Bloodhoundgang  taka przyjemna prawie dyskotekowa muzyczka, tam można wszystko nawet nazywać się „Dead Kennedys” zaraz po tragicznej śmierci ich prezydenta. U nas jak kapela nazwała się „Dzieci z beczek” to na drugi dzień ich publicznie zlinczowali i zmusili do zmiany nazwy pod groźbą kary finansowej.

W Ameryce wszystko wolno. Pytam więc przeciwko czemu te zespoły się tam buntują.  Przeciwko małej ilości frytek w McDonald’s, czy braku opisu kalorii na etykiecie Coca-Coli. Ich muzyka i przesłanie wypadają blado. Prawie jak POP. Porównać je do Dezertera, Siekiery czy TZ-Xenny to bluźnierstwo. Każdy tekst napisany przez naszych rodaków, był tylko po to, aby zwalczyć system. Obalić komunę. Wygonić ruska z kraju.

Zawsze bardzo zazdrościłem ojcu, że żył w tak burzliwych czasach, kiedy Polska odzyskiwała niepodległość. Byłem zawiedziony, kiedy dowiedziałem się, że jedyny wkład mojego ojca w obalanie komuny, to moment, kiedy z rozbitej wystawy państwowego zakładu odzieżowego Odra, ukradł leżące tam dżinsy.

Żałowałem, że nie walczył, że go nie złapali, nie torturowali. To ja powinienem przeżyć jego życie. Ja mam duszę wojownika, partyzanta, buntownika. Tylko w obecnych czasach przeciwko komu się buntować. Jesteśmy wolni. Prawie jak Ameryka.

W przeciwieństwie do mojego ojca, który śpiewał w kościelnym chórze, a potem przy goleniu, mnie Bozia głosem nie obdarzyła. Ale krzyczeć potrafiłem. Żyłem w wolnej Polsce, żadnych najeźdźców, żadnego bata nad głową, dlatego skazany byłem na ten Anglo-amerykański Punk. Nie miałem się przeciwko czemu buntować, ale postanowiłem, że coś znajdę i nie będzie to tak banalne, jak dzika impreza z Mery na studniówce, nowy tatuaż, czy kupowanie w lumpeksie na przekór   koncernom odzieżowym.

Ja postanowiłem wykpić cały system. Kiedy chcieli dać nam pożyczkę, na zakup instrumentów, pojechałem po bankach. Kiedy chciał nami zająć się menager, ośpiewałem go od złodziei. Mieliśmy wejść do studia, krzyczałem tylko Kurwa, kurwa! Chcieli załatwić nam koncert, śpiewałem, że sram na publiczność. Prosili na wywiad do radia, mikrofon zamiast do gardła, włożyłem sobie do dupy. Punkowy miałem tupet. Cieszyło mnie to bardzo. I czułem, że spełniam się w roli. Że o to chodzi w Punku. O jakież przyszło zdziwienie, kiedy reszta kapeli wyznała, że maja mnie dosyć. Chcą grać, śpiewać, a nie o każdą pierdółki walczyć, i tracić dane im okazję.

Punkowy zespół bez buntu, łapiący komercyjną okazję. A wypierdalać im wszystkim rzekłem i zrezygnowałem z muzyki. Zrozumiałem, że obecnie siedzą w nim same cioty, Gendery i inne jeszcze zboczeństwo. To nie dla mnie. Obcinam irokeza, odpuszczam farbowanie i zakładam konto depozytowe. Umieszczę w nim teksty, które może za jakiś czas zaprocentują. Oto mój jedyny majątek.

W ramach procentów od lokaty (wino postawiłem temu wyłysiałemu obszczymurowi) udało mi się posiąść jeden tekst:

Lubię to!

O potęgo kciuka w górze

Wszystko wywołuje burze

Biegasz, śpiewasz, Dance na rurze

Wyhodujesz czarną różę

Poślizgnij na chińskim murze

Pokaż cycki w garniturze

Wielką przyszłość tobie wróżę

Bo talentów jestem stróżem

ref

Wiem, jak poparcia pragniesz

Wiem, że cię nie docenią

Wiem, jesteś doskonały

Dla mnie

jedna czwarta twojej chwały

2

Nad kolegą  czarne chmury

z partyjnej nomenklatury

Nic się nie bój, oczy mrużę

W polityce cię zanurzę

Cóż, że żonę zaniedbujesz?

Na poparcie zasługujesz

Chmurą cię uderzą lajki

Tak jak w płuca „Lucky Strike”

ref

Wiem, jak poparcia pragniesz

Wiem, że cię nie docenią

Wiem, jesteś doskonały

Dla mnie

jedna czwarta twojej chwały

3

Oto Huxleya świat wspaniały

Te wszystkie ludzie powariowały.

Dwukropek, nawias na klawiaturze.

Bardzo pomocne są w tresurze

Oto wspaniały nowy świat

Klikaj, komentuj, mimo ich wad

Te ich rekordy, marnym są kurzem

Całość powiesić na krótkim sznurze

Ref

Ale.

Wiem, jak poparcia pragną

Wiem, że ich nie docenią

Wiem, są doskonali

Dla mnie

jedna czwarta ich chwały

4

Otrzeźwiałem patrząc z boku

Nie dać wciągnąć się w ten pochód

Ludzkość w karykaturze

Chłopy na manikiurze

Baby uśmiechy szczurze

Broń otwiera się w kaburze

Gdyż najgłupszy spray na murze

Spisać chcą w literaturze

ref

Wiem, jak poparcia pragną

Wiem, że ich nie docenią

Wiem, że powstali z prochu

Dla mnie

Ich cały dochód

5

Inteligentów teraz wkurzę

Pierwsze, było jajo kurze

Racjonalnym jestem stróżem

Temu wasze prawdy zburzę

Wszyscy możecie być zgodni

Wasze osiągi o dupę rozbić

Te rekordy o kant chuja

Te wyczyny nie smakuja

ref

w dupie, zarobek, poparcie

w dupie, ocena wasza

Wiem, spalonym na starcie

To mnie

Na fejsie będą wygaszać