Motocyklowy blues

 Najgorsze są skrajności. Wystrzegaj się ich od dziecka. Lejesz swe dziecko, wyrośnie na psychopatę wyznającego kult siły, bezstresowe wychowanie wyrośnie, psychol nie mający szacunku dla nikogo. Za dużo kasy i wszelkich dóbr, nigdy nie uszanuje pieniądza, aż do całkowitego zatracenia, całkowite odcięcie od kasy, będzie kradł i dążył do zdobycia jej, bez umiaru.

                Na skraju drogi stała dziewczyna. Zatrzymał motocykl. Nie miał zapasowego kasku, ale w zanadrzu kilka zabawnych dykteryjek, jak to jego brak może uratować motocykliście życie. Stare, sprawdzone dowcipy z brodą. Nie znacie? Stary Harley’owiec  miał zepsuty zamek w skórzanej kurtce. Podwiewało go mocno, a że korzonki dokuczały mu coraz częściej, założył kurtkę tył naprzód. Po chwili przydarzył mu się wypadek. Niegroźny, ale stracił przytomność. Wkrótce pogotowie przybyło na miejsce, ratownicy  widząc jego głowę w kasku obróconą o 180 stopni przystąpili niezwłocznie do jej nastawiania. Nie śmieszne? Dziewczynę to rozśmieszyło. Wsiadła i mocno wtulając się w chłopaka odjechali w kierunku zachodzącego słońca.

                Niestety to nie historia z cyklu żyli długo i szczęśliwie. Co prawda doczekali się potomstwa. Jak w książce synek i córeczka, ale zamiłowanie do skrajnych prędkości szybko przecięło ich nić życia. Mieli kaski i kurtki, wszystko prawidłowo zapięte po samą szyję. Pochowano ich w tych markowych strojach.

                Stroje, motocykl, wycieczki z ekipą harleyową, to naprawdę drogie hobby. Dzieci widziały co przyniosły pieniądze. Przyniosły śmierć.  Chłopak jest starszy. Dużo rozumie. Nie chce by takie historie zdarzały się innym. Ma pomysł na bluesa. Grać tym zatwardziałym dziadom i uświadamiać im, jakie niebezpieczeństwo tkwi w ich hobby.  Nie chwalącego pęd i rozwiane włosy na wietrze, ale bluesa o złamanych karkach, wyprutych trzewiach, zimnych, marmurowych nagrobkach i osieroconych dzieciach.

                Tak postanowił, a miał głos. Potrzebował tylko na dobrą gitarę i wzmacniacz Marshala (a, taka tam darmowa reklama). Przypomniał sobie o babci, matce ojca. Ojciec, jedynak, uciekał spod jej  wpływu, i próbował też strzec przed nią własne dzieci. Kobieta nie miała miłej aparycji. Ale czyż matka, nie  jest zawsze dla własnego dziecka najpiękniejsza. Córka komunistycznego sędziego. Przecież rodziny się nie wybiera. A mimo to ojciec nie chciał mieć z nią nic wspólnego. Chodziło o jakąś pożyczkę, której nie spłacił. Zagroziła, że poda go do sądu.

                Ale teraz kiedy straciła swe jedyne dziecko, chyba otworzy się z miłością na wnuków. Niestety babcia, jedyna kobieta przy kasie jaką znał, stwierdziła, że odkłada na jego przyszłość, i nie ma zamiaru wydawać pieniędzy na jego głupie marzenia. Kiedy wydorośleje zrozumie, jak bardzo się o niego troszczyła.

- Podobnie jak o ojca,- wykrzyczał z wściekłością chłopak - dla którego stawiasz teraz marmurowy nagrobek! Wreszcie przydały się oszczędności! – po czym wybiegł w ciemną noc.

Kiedy chłopak na skraju drogi, pod latarnią widzi młodą dziewczynę, to podskórnie czuje analogię. Chore podobieństwo, ale każde porównanie do historii jego rodziców powoduje, że robi mu się ciepło na sercu. Nie ma stroju, nie ma motocykla, nie ma nawet na litr benzyny. Ale wie że ta dziewczyna ma tą, jedyną rzecz, która jest również w jego posiadaniu. Mają problemy.  Chwyta ją za rękę i odchodzą w blasku księżyca.

Szybko opracowują plan. Po tygodniu zakrwawieni wychodzą z mieszkania dziadków, którzy leżą martwi w swym łożu. Chłopak niesie małą aktówkę. Nie zdąży wydać jej zawartości na nagranie płyty. Wcześniej zostaną pojmani.
Nie ma happy endu, może wystarczyło posłuchać, może stwierdziłaby że chłopak ma talent, może otworzyłoby się jej skrajnie zlodowaciałe serce. pozostał tylko jeden tekst:

Życie wieczne.

Nie wiem naprawdę o co chodzi

Żeby budować ten nagrobek

Matka mówi, jesteście zbyt młodzi

Aby zrozumieć, wieczny zachowek

Więc wytłumaczyć miej zamiar

Zajmę ci tylko chwilę

Dom budujesz,  o kredyt się starasz

A mieszkać tu będziesz. Ile?

Życie me, dzieci, potomni

Taka pokoleń kolejność

Stwierdzenie cię oprzytomni

W zaświatach spędzisz wieczność

Ref

Bo my po tej stronie jesteśmy żywi

I nikt z nas jeszcze nie umarł

Po tamtej stronie nie są chciwi

W środku niech sądzi trybunał.

2

Dlatego nagana z góry

Drewniany krzyż na grobie ojca

Żadne betony, marmury

Żadna piramida Cheopsa

Brak kasy to me  tłumaczenie

Lecz ojcu tłumaczyć nie muszę

I chociaż  wzbudzę zgorszenie

Miast świeczki wypiję za duszę

Ref

Bo my po tej stronie jesteśmy żywi

I nikt z nas jeszcze nie umarł

Po tamtej stronie nie są chciwi

W środku niech sądzi trybunał.

3

Wiem, że są ludzie co myślą

Budują,  o zmarłych dbają

Każdy zadatek wyśle

Bo więzi rodzinne trzymają

Wiem,że jest druga babka

Lecz moja rodzina wroga

I chociaż lubiłem Szwagra

To siostrę mi zabrał do Boga

I wierzę, że nie miał w tym chęci

Spotkało ich widmo śmierci

Zostały na szczęście dzieci

Czas dla nich się poświęcić

Ref

Bo my po tej stronie jesteśmy żywi

I nikt z nas jeszcze nie umarł

Po tamtej stronie nie są chciwi

W środku niech sądzi trybunał.

4

Babcia pierwsza prowadzi

Choć syn jej za życia nie znosił

Teraz kwiaty na grobie sadzi

Posadzki z marmuru wznosi

Lecz spotkać wnuki,  co lubi.

Jakoś się kurwa nie spieszy

Kupiła marmuru kubik

 i myśli, że to ją rozgrzeszy

a weź, że dalej, idź że won.

Że w sercu kłucie poczujesz?

To nie wymusisz strachem skłon

Że zapis zrewidujesz

Nie będzie tutaj mojej zgody

Na trupy wydajesz tysiące

Dla wnuków nie masz nawet na lody

A w dzieciach nadzieje wciąż tlące

Ref 

Bo my po tej stronie jesteśmy żywi

I nikt z nas jeszcze nie umarł

Po tamtej stronie nie są chciwi

W środku niech sądzi trybunał.

5

Lecz dla nas ważna miłość jest

A nie kawałki kamieni

Zrób babciu w moją stronę gest

A coś się nam w życiu zmieni

I przytul mnie dziadku mocno

abym poczuła zapach taty

a ty się dziwisz, że po co

 na razie masz same straty.

Straciłeś syna, Zyskałeś dwojkę

To minus jeden,  ale plus dwa

nikt nie wyrówna, dzisiaj rachunków

 matematyka i wszystko gra.

ref

Bo my po tej stronie jesteśmy żywi

I nikt z nas jeszcze nie umarł

Po tamtej stronie nie są chciwi

W środku niech sądzi trybunał.